In mijn 2020 Voornemens artikel had ik al verteld dat ik van plan was om een ‘No Buy’ januari en Low-Buy rest van 2020 te doen. Vandaag is het 30 januari, mijn no buy maand is bijna voorbij en tja… dit is hoe het ging.
Regels
Voor een succesvolle ‘No Buy’ heb je regels of op zijn minst parameters nodig. Voor mij waren de regels vrij eenvoudig:
– Geen kleren
– Geen schoenen
– Geen cosmetica
Echt helemaal niets, zelfs niet met een cadeaubon. Dit zijn de dingen waar ik naar mijn mening te vaak en te makkelijk geld aan uitgaf. Want even serieus, hoeveel jeans heeft één persoon nodig? Veel minder dan dat ik heb.
Bijna mislukt
Geloof het of niet, ik had op 1 januari al bijna iets gekocht. Maar toen bedacht ik hoe suf dat zou zijn en deed dus meteen mijn creditcard weer terug in mijn portemonnee. En weet je wat echt helemaal belachelijk is? Ik kan me niet eens herinneren wat het was dat ik zo graag wilde, dat ik op wilde geven voordat ik überhaupt begon.
Verleiding afgewend
Na de bijna mislukking op 1 januari heb ik meteen alle winkel-apps van mijn telefoon verwijderd. Het was gewoon te gemakkelijk om door de apps te bladeren wanneer ik me verveelde of wanneer ik iets zag dat ik leuk vond.
Ik heb me ook afgemeld bij de YouTube-kanalen met veel shop-logs.
En om gefocust te blijven, ben ik lid geworden van een ‘No Buy’ Facebook-groep.
Wat ik niet had verwacht
Ik had niet verwacht me zo ontspannen te voelen. Het is eigenlijk best bevrijdend. Het gevoel van iet niet perse op dat moment moeten hebben, was echt heel fijn. Ik hoefde niet na te denken over de prijs, of mijn maat beschikbaar is, of ik het nu snel moet kopen voordat het uitverkoopt t.o.v. wachten tot mijn geld binnen is. Al die gedachten werden irrelevant, omdat ik het tot 1 februari gewoon niet mócht kopen.
Foutjes?
Nou nee, niet echt. Alhoewel… er was één mode-gerelateerde impulsaankoop. Het was een koffietafelboek dat ik na een bezoek aan de Thierry Mugler-tentoonstelling ha gekocht. En eerlij gezegd, ik voelde me daar wel een beetje schuldig over. Ondanks dat ik wist het dit mijn enige kans zou zijn om dat boek te kopen én het was, gezien de regels die ik had opgesteld toegestaan én het boek echt prachtig is, na bijna 3 weken helemaal niets te hebben gekocht, voelde het niet fijn om zo impulsief iets kopen. Op een rare manier heeft dit me ook geholpen om de rest van de maand op het rechte pad te blijven.
Spijt
Ja. Dat ene Rodarte-sweatshirt op E-bay dat ik voor minder dan € 10 had kunnen krijgen. Ik baal er wel een beetje van dat ik dat aan me voorbij moest laten gaan.
Resultaten
Ik heb zoveel geld bespaard! Ik bedoel, ik wist dat ik geld zou besparen, door niet achteloos dingen te kopen. Maar om daadwerkelijk in mijn rekening te zien hoeveel dat echt is, heeft mijn ogen geopend. Ik besefte dat ik genoeg zou kunnen sparen om een hele grote droom van mij te realiseren! En dat nog vóór het einde van dit jaar!! (Daarover later meer. 🙂 ) Voor dit alleen al was de hele ‘No Buy’ experiment de moeite waard. Ik spaar veel liever mijn geld voor dit enorme droomding dat het aan één of ander frivool dingetje uit geven.
Ik waardeer nu zoveel meer uitgestelde voldoening. En ik vind het helemaal prima om alleen te kopen wat ik echt, echt wil.
Hoe nu verder
De ’Low Buy’ begint op 1 februari. Ik heb een zeer beperkt maandelijks budget voor de drie ‘No Buy’ categorieën en een minimale wachttijd van 2 weken, voordat ik iets kan kopen. Als ik het na die 2 weken nog steeds wil hebben en het past binnen het budget, dan mag ik het kopen. Als het niet binnen het budget past en ik wil het nog steeds heel graag, dan moet ik vanuit het maandelijkse budget ervoor sparen totdat ik genoeg heb om het te kopen.
Toch ben ik een beetje ongerust over het versoepelen van de regels. Ik hoop dat ik niet terugval in oude gewoonten als ik weer mag winkelen. Ik weet in elk geval zeker dat ik die shopping-apps niet opnieuw zal installeren. Ik heb de verleiding gewoon niet nodig. Bovendien heb ik zo’n geweldig doel om naar toe te sparen, wat een enorme motivatie is om het vol te houden.
